Αίσθημα ή συναίσθημα; Μόρφωση ή Συμμόρφωση;

Σε ένα περιβάλλον που η ομάδα εκφράζει μια θέση για συγκεκριμένο προβληματισμό είναι τελικά δύσκολο να τοποθετηθεί κάποιος διαφορετικά.
Το βίντεο που ακολουθεί καταδεικνύει ότι το συναίσθημα πολλές φορές υπερισχύει της λογικής ακόμα και όταν τα στοιχεία είναι καταφανώς υπέρ της λογικής. Στο πείραμα αυτό αποδεικνύεται επίσης η ρήση του Αριστοτέλη πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώον (σε ελεύθερη απόδοση). Κρατήστε την υπογραμμισμένη λέξη.
Μην υποκύπτετε στην ομάδα, ακόμα κι αν επιμένει ένα μεγάλο μέρος της στο παράλογο. Πείτε την άποψή σας και στηρίξτε τη με επιχειρήματα, αν χρειαστεί. Ο κόσμος μόνο έτσι αλλάζει, προοδεύει.

Ο άνθρωπος είναι σίγουρα ζώον, πρόβατο δεν είναι εξ αντικειμένου!

Η κοινωνία είναι σίγουρα μια ομοιογενής μπάλα που κατρακυλά ασταμάτητα, η πορεία της όμως αλλάζει χάρη σ' αυτούς που βγαίνουν στην επιφάνεια και βγάζουν το πόδι τους χτυπώντας το με δύναμη στο έδαφος για να ανατρέψουν την υπάρχουσα πορεία. Αυτό για να μην ξεφεύγουμε και από το πνεύμα του Μουντιάλ.

Ο Ηρακλής ένας από τους επισκέπτες της Εσπερίας

Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί άλλο ένα σημαντικό στοιχείο (ή ένδειξη όπως το εκλάβει κανείς) σχετικά με την επίσκεψη των αρχαίων (διευκρινίζω-όχι μόνον Ελλήνων) στα δήθεν απρόσιτα μέρη της αμερικανικής ηπείρου.

Τελικά κάποια πράγματα ανακοινώνονται σε ανύποπτο χρόνο, οπότε δεν υπάρχει η δικαιολογία που επικαλούμαστε πως αποκρύβουν την ιστορική αλήθεια. Το θέμα είναι πως τέτοιου είδους ζητήματα θίγονται άπαξ και σπανίως υφίσταται περαιτέρω διερεύνηση. Το αποτέλεσμα είναι πως με αυτήν την τακτική είναι δυσχερής η ευρύτερη αποδοχή και γνώση τέτοιων γεγονότων. Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν την ευκαιρία που παρέχουν τα ιστολόγια για την έκφραση και διάδοση των σπανίων αυτών περιστατικών και ας αφήσουμε στη συνέχεια τους ειδικούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα διερευνώντας την αντικειμενική αξία όσων ανακοινώνονται ή γράφονται, καθότι η αυξανόμενη και πιεστική παρουσία τέτοιων αναρτήσεων θα υποχρεώσει αρκετούς μακαρίως κοιμώμενους να αναζητήσουν μια διαφορετική αλήθεια από την καθεστηκυία.

Με αγάπη Α34FM
*-=Ο αιτών ευρίσκει=-*

George Carlin ο Αμερικανός Λαζόπουλος

Δείτε τον Αμερικανό ιρλανδικής καταγωγής (τύπου Λαζόπουλου) George Carlin.
Τελικά η κρίση είναι παγκόσμια και κυρίως δεν είναι οικονομική, είναι αξιακή.
Ο στόχος της είναι όλος ο πληθυσμός των πληβείων. Ο πληθυσμός αυτός φαίνεται πως έχει αυξηθεί υπερβολικά και απειλεί τα κεκτημένα της ιθύνουσας τάξης, γι' αυτό και η λήψη των ακραίων μέτρων και όλη αυτή η φασαρία και αναταραχή.
Στο Youtube δώστε το όνομα του Carlin και ακούστε με προσοχή τα λεγόμενά του.
Δεν είναι ο μόνος, είναι όμως χαρακτηριστικότατος στις περιγραφές του.
Ξεχωρίζει για την αμεσότητα του τρόπου με τον οποίο σατυρίζει την κοινωνικοπολιτική κατάσταση.
Σας παραθέτω για άμεση πρόσβαση μία, η οποία κατά τη γνώμη μου αξίζει περισσότερο και επιπλέον καθρεπτίζει τη σημερινή κατάσταση.

Επιβίωση χωρίς φαΐ

ΖΩΝΤΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΦΗ

(και σπάζοντας τα όρια της αντίληψης)

Η πλήρης αποχή από την τροφή και το νερό είναι μία πρακτική ενσωματωμένη σε όλες τις θρησκείες του κόσμου. Συνδέεται με τον εξαγνισμό και την καθαρότητα του σώματος αλλά κυρίως του πνεύματος.
Φαίνεται αυτονόητη και παραδεκτή η ιδέα ότι όσο περισσότερο ένας άνθρωπος απέχει από την τροφή, τόσο ωριμότερος γίνεται πνευματικά. Η αναφορά σε ανθρώπους, που μπορούν να επιζήσουν χωρίς τροφή και νερό, απλά γεννάει το θαυμασμό μας είτε αυτοί είναι χριστιανοί ασκητές και άγιοι είτε ινδουιστές ή βουδιστές γιόγκι. Σημειώνεται πως οι περισσότεροι άνθρωποι δε μπορούν να ζήσουν χωρίς φαγητό για περισσότερες από 50 ημέρες, ενώ η μεγαλύτερη απεργία πείνας που έχει καταγραφεί στα χρονικά είχε διάρκεια 74 ημερών.
Μία νεώτερη θεώρηση της αποχής από την τροφή ως μέσου πνευματικής εξέλιξης εμφανίστηκε κυρίως στον Αγγλοσαξονικό χώρο. Πρόκειται για τους Breatharians (Αναπνοϊστές θα λέγαμε στα ελληνικά).
Μπορεί όμως η αφαγία να κρύβει μια βιολογική βάση εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και την απαρχή δημιουργίας μιας καινούριας, ανώτερης ανθρώπινης φυλής;

Breatharians και Ιnedia

Στη διάδοση των θέσεων των Breatharians για το πώς είναι δυνατή η διατήρηση της ζωής μόνο με την αναπνοή εμπλέκονται προσεγγίσεις για μυστήρια του Χριστιανισμού, του Ινδουισμού, του Βουδισμού, της γιόγκα, του Ταοϊσμού, κ.λπ. Έτσι, υπάρχουν Breatharians που εξηγούν τη συντήρηση της ζωής με την πρόσληψη της χριστιανικής Θείας Κοινωνίας, τουPrana, του Chi, της Ηλιακής ενέργειας, της Συμπαντικής ενέργειας, κ.λπ.

Το να προσπαθεί κανείς να εφαρμόσει έμπρακτα στη ζωή του τις πεποιθήσεις των Breatharians προκειμένου να κερδίσει την ικανότητα της Inedia και παράλληλα όλα τα πνευματικά και φυσικά οφέλη που σχετίζονται με αυτήν, περιγράφεται ως Breatharianism (μπρεθαριανισμός) ή «αναπνοϊσμός». Ο αναπνοϊσμός αποτελεί μία ξεχωριστή φιλοσοφία που προτείνει έναν διαφορετικό από το συνηθισμένο τρόπο ζωής. Υπάρχουν όμως και κάποιες πρακτικές του, που μπορούν, σε κάποιο βαθμό να ενσωματωθούν σχετικά εύκολα στη ζωή του μέσου ανθρώπου, όπως είναι η Ηλιοθέαση, η Ηλιακή γιόγκα ή το Bigu Chigong.

Η αναμφισβήτητη πλέον ικανότητα μακροχρόνιας επιβίωσης χωρίς τροφή και νερό αποδεικνύει λογικά ότι ο άνθρωπος είναι κάτι παραπάνω από μία απλή χημική μηχανή, όπως πιστεύει ουσιαστικά η επιστήμη. Έτσι το όλο θέμα της ύπαρξης ανθρώπων που μπορούν να επιζήσουν χωρίς τροφή και νερό μετατρέπεται σε κάτι πολύ παραπάνω από μία απλή πληροφορία. Μετατρέπεται σε μία επιβεβαίωση ή απόρριψη ενός ολόκληρου παγιωμένου συστήματος αντίληψης.

Τρεις τύποι ανθρώπων που μπορεί να ζήσουν χωρίς τροφή και νερό

Οι άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν χωρίς τροφή και νερό δεν ανήκουν σε έναν, αλλά σε τρεις διαφορετικούς μεταξύ τους τύπους , ανάλογα με την πηγή που αντλούν την ενέργεια την οποία χρειάζονται για να ζήσουν:

• Στον πρώτο τύπο Breatharians ανήκουν εκείνοι που ζουν παίρνοντας ενέργεια από το Θείο Φως. (Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως με την ινδουιστική του έννοια και λιγότερο με τη χριστιανική.) Το Θείο Φως είναι η μόνη πλήρης ουσία από την οποία προέρχονται και στην οποία ενυπάρχουν όλες οι δυνατές μορφές ύλης και ενέργειας. Το Φως αυτό περιέχει όλα τα χρώματα, τα οποία είναι οι μικρότερες πτυχές σε επίπεδο αύρας για οποιοδήποτε υλικό σώμα, στοιχείο ή άτομο, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που υπάρχουν στο σώμα μας, στο νερό και στις συνήθεις τροφές μας. Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να τραφεί και να ζήσει από το Θεϊκό Φως, θα πρέπει να πληροί δύο προϋποθέσεις:
Οι Breatharians που ανήκουν σε αυτόν τον τύπο ζουν συνήθως μία μοναχική ζωή, σαν ασκητές ή ερημίτες. Βασικά τους χαρακτηριστικά είναι: α) ότι αποδέχονται όλη την ύπαρξη τους σε όλες της τις εκφάνσεις και β) ότι έχουν φθάσει σε ένα επίπεδο «ενεργοποίησης του DNA» τους που τους επιτρέπει να αναπλάθονται τα κύτταρα τους. Δεν έχουν την αίσθηση της πείνας ή της δίψας, κοιμούνται ελάχιστα ή καθόλου, αλλά είναι πάντα γεμάτοι ενέργεια. Η διαδικασία της γήρανσης των φυσικών τους σωμάτων σταματάει ή και αναστρέφεται, ενώ, και εφόσον ενεργοποιήσουν πλήρως το DNA τους, λέγεται ότι γίνονται πρακτικά αθάνατοι. Σε αυτό τον τύπο Breatharians θεωρείται ότι ανήκει ο Prahladbhai Jani.
• Στον δεύτερο τύπο Breatharians ανήκουν εκείνοι που ζουν παίρνοντας ενέργεια από το λεγόμενο Πράνα. Το Πράνα είναι μία αιθερική ουσία που έχει συνήθως λευκό ή κίτρινο χρώμα. Είναι μία ειδική μορφή υγρής ενέργειας που μπορεί να υποστηρίξει και να συντηρήσει το φυσικό σώμα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όσοι ασκούν την τεχνική του «νέκταρ» της ινδουιστικής ράτζα γιόγκα.
Ένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να έχει ενεργά ανοικτή ενεργειακή ροή ή να έχει ενεργοποιήσει το DNA του (πρώτο επίπεδο) προκειμένου να μπορέσει να ζήσει από το Πράνα. Όταν ένας άνθρωπος τρώει φυσική στερεή τροφή, τότε συνήθως δημιουργείται η τάση να εμποδιστεί η θρεπτική δράση του Πράνα, καθώς η ενεργειακή συχνότητά του είναι πολύ λεπτότερη σε σχέση με την ενεργειακή συχνότητα της τροφής. Όταν όμως ένας άνθρωπος σταματήσει να τρώει, τότε η θρεπτική δράση του Πράνα γίνεται ισχυρότερη και μπορεί να τον διατηρήσει στη ζωή. Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να συντηρηθεί στη ζωή παίρνοντας ενέργεια αποκλειστικά από το Πράνα, θα πρέπει να πληρούνται δύο προϋποθέσεις: α. Η πρώτη προϋπόθεση αναφέρεται στη λήψη όσο το δυνατόν λιγότερο στερεάς φυσικής τροφής, καθώς οι τοξίνες που περιέχονται σε αυτές καταστρέφουν όχι μόνον τις αντιοξειδωτικές ουσίες και τα κύτταρα, αλλά και το ίδιο το Πράνα. Μπορεί όμως να καταναλωθεί μία μικρή ποσότητα αγνών υγρών τροφών ή καθαρού νερού. (Από εδώ προέρχεται η προτίμηση για χορτοφαγία των γιόγκι). β. Η δεύτερη προϋπόθεση σχετίζεται με τον τόπο που διαμένει αυτός ο άνθρωπος, καθώς δεν είναι το ίδιο πλούσιες σε Πράνα όλες οι περιοχές της γης! Γι' αυτό και θα πρέπει καθημερινά να αφιερώνει κάποια ώρα στην... «άσκηση» της ενέργειάς του και σε συνειδητές ασκήσεις ενεργειακής αναπνοής, προκειμένου να συγκεντρώνει και να συσσωρεύει την ποσότητα Πράνα που θα του χρειαστεί για να διατηρηθεί στη ζωή.
Σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύεται πως δεν είναι απολύτως εφικτό να ζήσει κανείς μακροχρόνια τρεφόμενος αποκλειστικά και μόνο από το Πράνα, καθώς το Πράνα θεωρείται ότι περιέχει μόνον(!) το 80% των θρεπτικών συστατικών που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να διατηρηθεί στη ζωή. Και φυσικά, για έναν άνθρωπο που τρέφεται από το Πράνα δεν είναι δυνατή ούτε η αναστροφή ή διακοπή της γήρανσης του ούτε η επίτευξη της αθανασίας.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτόν τον τύπο Breatharians συνήθως ζουν κανονική ζωή. Θα πρέπει να διαλογίζονται και να κάνουν yoga, Chigong (τσι-κονγκ) ή άλλες ενεργειακές ασκήσεις καθημερινά. Ακόμα και στις πιο προχωρημένες περιπτώσεις οι Breatharians, που ανήκουν σε αυτόν τον τύπο, χρειάζονται να λαμβάνουν οπωσδήποτε μία μικρή ποσότητα νερού ή και κάποιες ποσότητες υγρής τροφής περιστασιακά.
Στις πιο απλές περιπτώσεις μπορεί απλά να έχουν μειωμένη επιθυμία ή και αποστροφή για τη λήψη τουλάχιστον ορισμένων ειδών τροφής. Σε αυτό τον τύπο Breatharians θεωρείται ότι ανήκει η Jasmuheen. (Όσα αναφέρθηκαν παραπάνω εξηγούν τόσο το πώς όσο και το γιατί απέτυχε η προσπάθεια της να ζήσει υπό παρακολούθηση και χωρίς τροφή και νερό για ένα μήνα, σύμφωνα με τα όσα είχε συμφωνήσει με τους παραγωγούς της εκπομπής «60 λεπτά» της Αυστραλιανής τηλεόρασης.
• Στον τρίτο τύπο Breatharians θεωρείται ότι ανήκουν όσοι παίρνουν την ενέργεια που χρειάζονται για να ζουν από το φως του ήλιου και από τον αέρα.
Τόσο το φως του ήλιου όσο και ο αέρας είναι αρκετά πυκνές πηγές ενέργειας που μπορούν σχετικά εύκολα να προσληφθούν από τους ανθρώπους μετά από κάποια σχετική εκπαίδευση. Όμως ούτε το ηλιακό φως ούτε ο αέρας αλλά ούτε και ο συνδυασμός τους προσφέρουν τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που μακροχρόνια χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. Η ενέργεια από το ηλιακό φως και τον αέρα δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετή για να υποστηρίξει έναν ανθρώπινο σώμα που αναπτύσσεται ή για να σταματήσει τη φυσιολογική, βιολογική γήρανση.
Είναι όμως άριστα και απαραίτητα συμπληρώματα της πρόσληψης τροφής.
Ειδικότερα ως προς το ηλιακό φως, αυτό περιέχει αρκετά ενεργειακά μήκη κύματος, που σε κάποιο βαθμό αντιστοιχούν σε διάφορες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος. Όταν ένας άνθρωπος αυξάνει την έκθεσή του στο ηλιακό φως, όλες αυτές οι λειτουργίες βελτιώνονται.
Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να τραφεί από τον ήλιο, βασική προϋπόθεση είναι να ζει σε περιοχές με σχετικά θερμό κλίμα και αρκετή ηλιοφάνεια, διότι η θερμότητα που προσφέρουν οι ηλιακές ακτίνες είναι μία μορφή ενέργειας που ενυπάρχει μέσα στο ηλιακό φως.
Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να τραφεί από τον αέρα, προϋποθέτει τη γνώση μίας πολύ έγκυρης τεχνικής αναπνοής, όπως αυτές που διδάσκονται σε ορισμένα είδη Yoga.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτόν τον τύπο Breatharians ζουν στην πλειονότητα τους κανονική ζωή, διαλογίζονται και κάνουν Yoga, Chigong ή άλλες ενεργειακές ασκήσεις καθημερινά. Λαμβάνουν καθημερινά τουλάχιστον την ποσότητα νερού που χρειάζεται ένας μέσος άνθρωπος, ενώ κατά διαστήματα τρώνε περιορισμένες ποσότητες υγρής τροφής ή παίρνουν συμπληρώματα διατροφής. Σε αυτό τον τύπο Breatharians πιστεύεται ότι ανήκει ο Hira Ratan Manek, ο άνθρωπος που θεωρείται ότι αναβίωσε την αρχαία τεχνική της ηλιοθέασης.

Περιπτώσεις Breatharians

Ι. Οι Ρώσοι αυτότροφοι και η Zinaida Baranova

Η πιο γνωστή αυτότροφος στη Ρωσία είναι η Zinaida Baranova (φωτο αριστερά), μία εξηνταεπτάχρονη γυναίκα από την πόλη Krasnodar. Η γυναίκα αυτή αρχικά εγκατέλειψε το κρέας, μετά και τα λαχανικά. Ζει χωρίς τροφή και νερό ήδη για τεσσεράμισι χρόνια μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες από το Bauman Institute που την εξέτασαν και έλεγξαν τις διάφορες λειτουργίες του οργανισμού της, διαπίστωσαν με έκπληξη πως η βιολογική της ηλικία αντιστοιχεί με εκείνη μιας εικοσάχρονης! Όμως, όπως η ίδια λέει, το να προσαρμοστεί σε αυτόν τον νέο τρόπο ζωής ήταν κάτι μάλλον σκληρό για αυτήν. Υπέφερε από κράμπες, εξάντληση, ξηροστομία κ.λπ. Υπήρχαν στιγμές που νόμισε ότι πεθαίνει. Τελικά μετά από ενάμιση μήνα η υγεία της άρχισε να βελτιώνεται.




2. Η περίπτωση του Prahladbhai Jani:

Ο εβδομηνταεξάχρονος Prahladbhai Jani, (φωτό δεξιά) εγκατέλειψε το σπίτι των γονιών του σε ηλικία επτά ετών και περιπλανήθηκε στις ζούγκλες των βουνών Abu, Girnar, Narmada, στην Ινδία. Στην ηλικία των έντεκα, είχε μία έντονη πνευματική εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή. Ισχυρίζεται ότι μια θεότητα, που τον ευλόγησε, του έδωσε ειδικές ικανότητες και τον απάλλαξε από την ανάγκη για τροφή και νερό. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, μετά την εμπειρία αυτή, δεν νιώθει πια την επιθυμία να φάει, να πιει υγρά, να ουρήσει ή να αφοδεύσει και είναι σε καλή φυσική κατάσταση. Δεν μίλησε και πέρασε σε σιωπή πριν από σαράντα πέντε χρόνια (Maunbrat). To 1942 εισήχθη στο νοσοκομείο Jaslok και παρέμεινε υπό την παρακολούθηση των γιατρών και της αστυνομίας για σαράντα πέντε ημέρες. Πριν από ενάμιση χρόνο, εξετάστηκε από τον Dr. Sudhir V. Shah για μία αρχική ανάλυση της κατάστασης της υγείας του. Δεν έχει κανένα προηγούμενο ιστορικό σοβαρών παθήσεων, εισαγωγών σε νοσοκομείο (με την εξαίρεση του 1945), ελαφρών ή σοβαρών χειρουργικών επεμβάσεων ή ιστορικό λήψης κάποιου φαρμάκου!
Ο Jani αποφασίστηκε να παρακολουθηθεί από μία ομάδα γιατρών επί δέκα ημέρες συνεχώς. Δεν του επιτράπηκε να βγει από το δωμάτιο του, παρά μόνο να μετακινηθεί για να κάνει διάφορες εξετάσεις με τη συνοδεία γιατρών.
Το ιατρικό συμβούλιο μετά το πέρας των ημερών εξέτασης έκανε την εξής δήλωση: «Έχουμε εκπλαγεί από το γεγονός της επιβίωσης του κ. Jani, ιδίως για το ότι δεν ούρησε επί 10 ημέρες και παρόλα αυτά παραμένει σε καλή φυσική κατάσταση. Ως γιατροί δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα ενδεχόμενα, σε μια πηγή ενέργειας διαφορετική από τις θερμίδες.»
3. Η περίπτωση της Therese Neumann

Η Therese Neumann γεννήθηκε στη Βαυαρία το 1898 και πέθανε το 1962. Το 1919, όταν ήταν είκοσι χρονών, μετά από μία σειρά από παθήσεις και τραύματα παρέλυσε και τυφλώθηκε, κάτι που επιβεβαιώνεται από ιατρικές βεβαιώσεις και αρχεία των νοσοκομείων της περιοχής που ζούσε. Ξαναβρήκε την όραση της την 29η Απριλίου του 1923, την ημέρα που έγινε η οσιοποίηση της St. Therese of Lisieux και ξαναπερπάτησε την 17η Μαΐου του 1925, την ημέρα που έγινε η αγιοποίηση της St. Therese of Lisieux. Και στις δύο περιπτώσεις προηγήθηκε της θαυματουργικής ίασής της ένα όραμα της τιμώμενης νέας Αγίας.
Η σημαντικότερη όμως χρονιά στη ζωή της Therese Neumann ήταν το 1926, όταν παρουσίασε για πρώτη φορά στο σώμα της «στίγματα», σημάδια που αντιστοιχούσαν στις ιερές πληγές που υπέστη ο Ιησούς Χριστός κατά τα Μαρτύρια και τη Σταύρωσή Του. Για τα επόμενα 36 χρόνια της ζωής της συνέχισε να παρουσιάζει στίγματα κάθε Παρασκευή, με εξαίρεση τις Παρασκευές που έπεφταν ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τα Φώτα καθώς και ανάμεσα στην Κυριακή του Πάσχα και την Πεντηκοστή, ή τις Παρασκευές που συνέπιπταν με μία μεγάλη θρησκευτική γιορτή. Πριν από την εμφάνιση των στιγμάτων η Neumann έβλεπε οράματα και έπεφτε σε έκσταση, κατά τη διάρκεια της οποίας μιλούσε σε ακατάληπτες γλώσσες. Αναγνωρίστηκαν αργότερα από τους ειδικούς που τις μελέτησαν ως Αραμαϊκά, Εβραϊκά και Ελληνικά της εποχής του Χριστού.
Η Neumann παρουσίαζε και ένα ακόμα θαυμαστό πνευματικό χάρισμα. Επιβίωνε χωρίς τροφή και νερό, παίρνοντας μόνο καθημερινά τη Θεία Κοινωνία, σύμφωνα με το Καθολικό τελετουργικό. Αυτό το χάρισμα ξεκίνησε να εκδηλώνεται από τα Χριστούγεννα του 1922, όταν ξεκίνησε να διατρέφεται μόνο με υγρά και μέχρι την Ανάληψη του Σωτήρος την 6η Αυγούστου του 1926, ζούσε πίνοντας μόνο μ' ένα κουτάλι νερό την ημέρα για να τη βοηθάει να καταπίνει την Όστια. Από το Σεπτέμβριο του 1926 σταμάτησε να πίνει και αυτή την ποσότητα νερού και ζούσε μόνο με την καθημερινή Θεία Κοινωνία. Εάν μεσολαβούσαν περισσότερες από 24 ώρες ανάμεσα σε δύο διαδοχικές μεταλήψεις, παρουσίαζε εξασθένηση και αδυναμία που διορθωνόταν αμέσως μόλις μεταλάμβανε.
Το 1927, ο επίσκοπος του Regensburg Antonius von Henle ζήτησε να γίνει αυστηρός ιατρικός έλεγχος της περίπτωσής της. Η ιατρική παρακολούθηση της Neumann κράτησε για δεκατέσσερις ημέρες. Σε όλη τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, τέσσερις νοσοκόμες βρίσκονταν δίπλα της κάθε στιγμή και σε εικοσιτετράωρη βάση για να την παρακολουθούν και να καταγράφουν τη ζωή της. Ακόμα, εξεταζόταν καθημερινά από δύο γιατρούς, ενώ παράλληλα γίνονταν και καθημερινές εργαστηριακές εξετάσεις στο αίμα και τις εκκρίσεις της. Τα αποτελέσματα αυτής της παρακολούθησης ανακοινώθηκαν δημόσια και επιβεβαίωναν ότι ζούσε χωρίς να παίρνει καθόλου τροφή ή νερό, παρά μόνο Θεία Κοινωνία.
Το φαινόμενο αυτό επανεξετάστηκε και επιβεβαιώθηκε εκ νέου τον Ιούλιο του 1940, όταν μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο νοσηλεύτηκε με παράλυτο το μισό της σώμα και σε πλήρη αδυναμία να μετακινηθεί ή να εξυπηρετήσει με κάποιο τρόπο μόνη της τον εαυτό της και τις φυσικές, σωματικές της ανάγκες. Αυτή τη φορά παρακολουθήθηκε από μία ολόκληρη επιτροπή καθηγητών ιατρικής, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, που βρισκόταν συνεχώς δίπλα της σε εικοσιτετράωρη βάση. Και τα αποτελέσματα αυτής της παρακολούθησης επιβεβαίωσαν ότι η Therese Neumann ζει χωρίς τροφή και νερό και μόνο με την καθημερινή λήψη της Θείας Κοινωνίας.
Τέλος, η ίδια η Neumann, το 1953 κατέθεσε ένορκα ενώπιον των εκκλησιαστικών αρχών της Βαυαρίας, στην οποία, αφού περιέγραφε τα όσα σχετίζονται με την εμφάνιση και την εκδήλωση του χαρίσματος της αφαγίας σε αυτήν, κατέληγε με τη δήλωση: «Γνωρίζω και είμαι πεπεισμένη ότι ζω με τη χάρη του Θυσιασμένου Σωτήρα μας».
Η Neumann πέθανε το 1962 και η σωρός της εκτέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Λίγο πριν την ταφή της, χρειάστηκε να εξεταστεί η σωρός της από τέσσερις γιατρούς καθώς σε αυτήν δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή και τέσσερις μέρες μετά το φυσικό θάνατό της, κανένα από τα γνωστά νεκρικά συμπώματα (ακαμψία, ελάττωση της θερμοκρασίας, χαρακτηριστική οσμή, κ.λπ.). Οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι η Neumann δεν ήταν πια ζωντανή, παρά την έλλειψη των συμπωμάτων του θανάτου στο νεκρό σώμα της και έτσι έγινε η ταφή της. Σήμερα υπάρχει αρκετή κινητικότητα για την αγιοποίηση της από την Καθολική Χριστιανική Εκκλησία.
(Δες στο Υ.Γ. για τους Στιγματικούς)
4. Η περίπτωση του Paramahansa Yogananda Mukunda Lai Ghosh

Ο Paramahansa Yogananda Mukunda Lai Ghosh γεννήθηκε το 1893 στην Gorakhpur και πέθανε το 1952. Το 1946 ο Yogananda εξέδωσε το γνωστότατο πλέον βιβλίο για τη ζωή του με τον τίτλο «Η αυτοβιογραφία ενός Yogi» (Autobiography of a Yogi). To βιβλίο αυτό έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε δεκαοκτώ γλώσσες, είναι ακόμα ένα από τα best sellers και θεωρείται ως ένα από τα βιβλία αναφοράς για όσους θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με την Ινδική προσέγγιση της εσωτερικής φιλοσοφίας.
Ανάμεσα στις συναντήσεις και τις συζητήσεις του Yogananda που περιέχονται στο βιβλίο «Η αυτοβιογραφία ενός Yogi», συμπεριλαμβάνονται και δύο συναντήσεις του με ανθρώπους που ζούσαν χωρίς τροφή και νερό. Δύο περιπτώσεις που ήταν οι πρώτες που έλαβαν ευρύτερη δημοσιότητα και καθόρισαν σε σημαντικό βαθμό και καθορίζουν ακόμα την όλη στάση του κόσμου απέναντι στο φαινόμενο αυτών των χαρισματικών ανθρώπων. Ήταν και οι δύο γυναίκες, αντίστοιχης ηλικίας, που κατά τον Yoganada είχαν έρθει στο κόσμο μας με την αποστολή να μεταδώσουν την γνώση ότι είναι δυνατή η ζωή χωρίς τη λήψη τροφής και νερού. Η πρώτη από αυτές τις δύο συναντήσεις που περιγράφει ο Yogananda, ήταν με την Ινδή Giri Bala. Η δεύτερη συνάντηση ήταν με μία χριστιανή γυναίκα που, κατά τον Yogananda, ήταν σε μία προηγούμενη ζωή της η Μαρία η Μαγδαληνή!
Η Giri Bala ήταν 68 χρονών όταν συναντήθηκε με τον Yogananda και ζούσε για 56 χρόνια χωρίς τροφή και νερό. Αν και ζούσε μία απλή ζωή σε ένα χωριό της Ινδίας, οι φήμες ήθελαν να έχει μεταφερθεί στο παλάτι του άρχοντα της περιοχής όπου έζησε για αρκετό καιρό υπό αυστηρή παρακολούθηση, μέχρι να διαπιστωθεί ότι όντως ζούσε αποκλειστικά με ενέργεια που έπαιρνε από το φως. Σύμφωνα τα όσα ο Yogananda λέει ότι του εκμυστηρεύτηκε η ίδια, μετά από ένα καυγά με την πεθερά της έφυγε από το σπίτι και το χωριό της και περιπλανιόταν κλαίγοντας από τα βάθη της καρδιάς της παρακαλώντας να της παρουσιαστεί ένας Guru που θα τη μάθαινε να ζει τρεφόμενη μόνο από το θεϊκό φως. Ξαφνικά υλοποιήθηκε μπροστά της ένας Guru που της δίδαξε μία ειδική τεχνική της Kriya Yoga που απελευθέρωνε το σώμα από την ανάγκη για φυσική τροφή. Από εκείνη την ημέρα και μετά η Giri Bala σταμάτησε να τρώει τροφή, να πίνει νερό και να έχει φυσικές, σωματικές εκκρίσεις. Σύμφωνα με τον Yogananda, της ανατέθηκε η αποστολή να δείξει ότι ο άνθρωπος μπορεί να τραφεί και να ζήσει από το αιώνιο Θεϊκό Φως.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΗΛΙΟΘΕΑΣΗΣ

Η Ηλιοθέαση (Sungazing), είναι μία τεχνική με την οποία ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αρχίσει να παίρνει κάποια, μεγαλύτερη ή μικρότερη, ποσότητα ενέργειας κατευθείαν από τον ήλιο. Επινοήθηκε ή μάλλον ανασυστάθηκε από τη μελέτη αρχαίων κειμένων και προσωπική έμπνευση από τον Ινδό Hira Ratan Manek.

Σε οριακές περιπτώσεις, όπως εκείνη του ίδιου του Hira Ratan Manek (HRM), η τεχνική αυτή μπορεί να οδηγήσει εκείνον που την εφαρμόζει σε μία κατάσταση Breatharianism, δηλαδή σε μία κατάσταση που να τρέφεται αποκλειστικά από την ενέργεια του ήλιου. Η όλη διάρκεια της τεχνικής είναι συνήθως λίγο περισσότερο από 9 μήνες και αν γίνει σωστά, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο ο HRM, τότε «θα γίνει με ασφάλεια και χωρίς να δημιουργούμε κανένα κίνδυνο για την υγεία μας», (προσοχή: Επειδή πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνη πρακτική που επιτυγχάνεται μόνο κάτω από την επίβλεψη ενός ειδικού του επιπέδου του HRM μην την επιχειρήσετε χωρίς σύμβουλο.)
Η τεχνική της Ηλιοθέασης αρκεί να γίνει μία μόνον φορά κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, τα αποτελέσματά της, όμως εφόσον αυτή γίνει σωστά, διατηρούνται για όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η Ηλιοθέαση θα πρέπει να γίνεται στις λεγόμενες ασφαλείς ώρες για το κοίταγμα του ήλιου, δηλαδή είτε στο διάστημα μιας ώρας μετά την ανατολή του είτε στο διάστημα μιας ώρας πριν τη δύση του. Η τεχνική της Ηλιοθέασης μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε από αυτά τα δύο χρονικά διαστήματα, πρέπει όμως να γίνεται μόνο μία φορά κάθε μέρα και είναι καλύτερο να γίνεται την ίδια πάντα ώρα.
Η Ηλιοθέαση θα πρέπει να γίνετε με τρόπο που τα πόδια μας να είναι πάντα σε επαφή με το έδαφος. Επιπλέον τα πόδια μας θα πρέπει να είναι γυμνά, χωρίς να φοράμε παπούτσια ή κάλτσες. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε την Ηλιοθέαση πατώντας πάνω στη γη, όπως είναι το ιδανικό, μπορούμε να την κάνουμε ακόμα και στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα του σπιτιού που κατοικούμε, πάντα όμως με την προϋπόθεση ότι δε θα φοράμε παπούτσια και κάλτσες στα πόδια μας.

Η τεχνική της Ηλιοθέασης θα πρέπει να γίνεται χωρίς να φοράμε γυαλιά ή φακούς επαφής. Είναι ιδιαίτερα απλή και γίνεται με την προσήλωση του βλέμματός μας στο κέντρο του ήλιου που ανατέλλει ή δύει. Στεκόμαστε όρθιοι, με γυμνά πόδια και απλά εστιάζουμε το βλέμμα μας στο κέντρο του ήλιου. Απλά τον κοιτάμε, δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα άλλο. Δεν πιέζουμε με κανένα τρόπο τον εαυτό μας ή τα μάτια μας. Αν μας δημιουργηθεί η ανάγκη να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας, τότε τα ανοιγοκλείνουμε, ενώ συνεχίζουμε να τον κοιτάμε. Αν τα μάτια μας δακρύσουν, τότε ή αφήνουμε τα δάκρυα να κυλούν ή τα σκουπίζουμε με ένα μαντήλι, ενώ συνεχίζουμε να κοιτάμε τον ήλιο.
Αυτά είναι τα δύο συνηθέστερα ενοχλήματα που μπορεί να νιώσουμε όταν κάνουμε την τεχνική της Ηλιοθέασης. Συνήθως όμως σταματούν γρήγορα από τις πρώτες ημέρες που εφαρμόζουμε την τεχνική.
Το χρονικό διάστημα που θα πρέπει να κρατάμε τα μάτια μας εστιασμένα στον ήλιο δεν είναι σταθερό αλλά αυξάνεται καθημερινά. Την πρώτη μέρα η προσήλωση του βλέμματός μας θα πρέπει να διαρκέσει μόνο για δέκα δευτερόλεπτα. Για κάθε επόμενη μέρα, που συνεχίζουμε την τεχνική, προσθέτουμε κάθε φορά ακόμα δέκα δευτερόλεπτα. Με τον τρόπο αυτό ο αμφιβληστροειδής των ματιών μας εκπαιδεύεται σιγά-σιγά και με ασφάλεια να συνηθίζει το φως του ήλιου χωρίς να ενοχλείται και να του δημιουργούνται προβλήματα.
Αν μια ή περισσότερες μέρες δεν έχουμε ηλιοφάνεια ή κάτι μας τύχει και δεν μπορέσουμε να κάνουμε την τεχνική της Ηλιοθέασης, τότε την επόμενη μέρα που θα τη συνεχίσουμε, τη συνεχίζουμε από το χρονικό όριο που σταματήσαμε και δεν ξεκινάμε από την αρχή.
Είναι καλό να κρατάμε ένα ημερολόγιο και να γράφουμε πόσες ημέρες άσκησης έχουμε κάνει, για να μην ξεχάσουμε κάποια στιγμή στα πόσα δευτερόλεπτα Ηλιοθέασης έχουμε φτάσει. Αν όμως θέλουμε ή αναγκαστούμε να διακόψουμε την τεχνική για αρκετό χρόνο, π.χ. τους χειμερινούς μήνες, είναι καλύτερα να το κάνουμε αφού έχουμε συμπληρώσει είτε τρεις είτε έξι μήνες άσκησης της τεχνικής. Μετά την διακοπή συνεχίζουμε κανονικά, από το σημείο που σταματήσαμε.
Η τεχνική της Ηλιοθέασης ολοκληρώνεται, όταν φθάσουμε στα 44 λεπτά ή 2640 δευτερόλεπτα προσήλωσης του βλέμματός μας στο κέντρο του ήλιου. Αυτό σημαίνει ότι εάν δε μεσολαβήσει για οποιονδήποτε λόγο μία διακοπή στην άσκηση της τεχνικής, π.χ. μία ή περισσότερες συννεφιασμένες ημέρες, τότε η τεχνική θα ολοκληρωθεί σε διάστημα 264 ημερών. Είναι σημαντικό να γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό ότι, σύμφωνα με τον HRM δεν πρέπει να ξεπεράσουμε τα 44 λεπτά ηλιοθέασης, αφού φτάσουμε στο όριο των 44 λεπτών θα πρέπει να σταματήσουμε την τεχνική.
Μετά από την επίτευξη των 44 λεπτών Ηλιοθέασης περνάμε στην επόμενη φάση της τεχνικής. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια είναι να περπατάμε καθημερινά για 44 λεπτά με γυμνά πόδια και σε φυσικό έδαφος. Το περπάτημα αυτό θα πρέπει να γίνει τουλάχιστον για 264 ημέρες προκειμένου να ολοκληρωθεί η τεχνική της Ηλιοθέασης και να παγιωθούν τα αποτελέσματά της. Το περπάτημα αυτό θα πρέπει να το κάνουμε όχι τις ώρες που κάναμε την Ηλιοθέαση αλλά το μεσημέρι και σε έδαφος που να το έβλεπε ο Ήλιος και να είναι ζεστό.
Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της τεχνικής της Ηλιοθέασης ξεκινούν να φαίνονται, σύμφωνα πάντα με τον ΗRΜ, από τις πρώτες μέρες που κάνουμε την τεχνική. Το πρώτο που συνήθως παρατηρείται είναι μία βελτίωση των προβλημάτων των ματιών και καλυτέρευση της όρασης, ενδυνάμωση του οπτικού νεύρου, διόρθωση της μυωπίας, ελάττωση της πίεσης του ματιού, εξάλειψη της επιπεφυκίτιδας, και άλλων μολύνσεων των ματιών κτλ...
Καθώς συνεχίζει κανείς την τεχνική της Ηλιοθέασης, παρατηρεί ότι σταδιακά μειώνεται η όρεξή του για τροφή και σταδιακά αρχίζει να παρουσιάζει ελάττωση του βάρους του (η συμβουλή του HRM είναι, αν δεν πεινάτε, μην πιέσετε τον εαυτό σας να φάει με το ζόρι. Ο Ήλιος θα αρχίζει να θρέφει πλέον το σώμα σας!). Ορισμένοι συμπληρώνουν τη μέθοδο με την χρήση ηλιοενεργοποιημένου νερού (8 ώρες έκθεση στον ήλιο, αποκλειστικά σε γυάλινα μπουκάλια). Επίσης συνιστάται η ισορροπημένη σχέση με τα υπόλοιπα παραδοσιακά στοιχεία, που είναι εκτός της φωτιάς (ήλιος), η γη (βάδισμα με γυμνά πόδια), το νερό (πόση) και ο αέρας (βαθιές αναπνοές σε καθαρό αέρα).
Η Ηλιοθέαση προσφέρει θετικά αποτελέσματα σε σωματικά, ψυχικά και πνευματικά προβλήματα και παθήσεις. Στον ψυχικό τομέα από τις πρώτες μέρες μπορεί να δει κανείς βελτίωση σε συναισθήματα κατάθλιψης, εξάλειψη φόβων, αύξηση της αυτοπεποίθησης κτλ. Στον πνευματικό τομέα μπορεί να παρατηρήσει αύξηση της διαίσθησης για το τι είναι σωστό να γίνει κλπ.

ΤΡΩΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Υπάρχουν, σήμερα, λογικά επιχειρήματα που μπορούν να αποδείξουν ότι η διατήρηση ενός ανθρώπου στη ζωή είναι ανεξάρτητη από τη λήψη τροφής, ενώ παίρνει ενέργεια από άλλες πηγές;
Προκειμένου να γίνει κατανοητό πόση ενέργεια χρειάζεται να πάρει καθημερινά με την τροφή του ένας άνθρωπος, θα πρέπει να σκεφτούμε πόση ενέργεια χρειάζεται ο οργανισμός του, πόση ενέργεια υπάρχει στις τροφές που προσλαμβάνει, το ποσό της ενέργειας που θα χρειαστεί να δαπανήσει ο οργανισμός προκειμένου να προσλάβει την ενέργεια που υπάρχει μέσα στην τροφή που κατανάλωσε και το ποσό της ενέργειας που χάνεται σε όλες αυτές τις ενεργειακές διαδικασίες. Σύμφωνα με τους νόμους της θερμοδυναμικής οι σχέσεις αυτό αποδίδονται με την εξίσωση: [(ενέργεια που υπάρχει μέσα σε μία τροφή) x (την αποδοτικότητα εξαγωγής της) x (την αποδοτικότητα της χρήσης της) = (ενέργεια που είναι διαθέσιμη στον οργανισμό)].


Γιατί τρώμε; Μία άλλη ματιά για το τι παίρνουμε με την τροφή.



Ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα σημεία του φαινομένου των ανθρώπων που ζουν χωρίς τροφή και νερό είναι και ότι, σύμφωνα με τα όσα δηλώνουν, δεν νιώθουν καθόλου την επιθυμία να φάνε. Και από το σημείο αυτό πηγάζει ένα ερώτημα που απευθύνεται σε όλους μας: Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να φάμε; Γιατί τρώμε;
Υπάρχει μόνο ένα λόγος που μπορεί να φάει και να πιει κάποιος. Είναι εκείνη η πείνα που προκαλείται από την διέγερση χημικών υποδοχέων που ελέγχουν τη συγκέντρωση διαφόρων θρεπτικών συστατικών, κυρίως της γλυκόζης, στο αίμα. Αυτοί οι υποδοχείς ενεργοποιούνται όταν η συγκέντρωση της ειδικής για τον καθένα τους ουσίας στο αίμα πέσει κάτω από συγκεκριμένα όρια και μας οδηγούν σε συμπεριφορές αναζήτησης τροφών που είναι πλούσιες στο συγκεκριμένο αυτό συστατικό, καθώς μόνο αυτό μπορεί να μας κάνει να σταματήσουμε να πεινάμε, π.χ. νιώθουμε την ανάγκη να φάμε κάτι γλυκό για να μας περάσει η υπογλυκαιμία που νιώθουμε.

Όλα τα άλλα είδη πείνας που υπάρχουν, όπως π.χ. η πείνα που προκαλεί τη λύπη και το άγχος, η πείνα όταν το στομάχι μας είναι άδειο, η πείνα που προέρχεται από συγκεκριμένες, αγαπημένες μας τροφές, η πείνα από ανάμνηση κάποιων τροφών που φάγαμε, η πείνα που προέρχεται από τη λήψη ορισμένων ουσιών, κ.λπ., έχουν να κάνουν μόνο με τις σύγχρονες συνήθειες των ανθρώπων και την ψυχολογική τους κατάσταση.

ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΤΡΟΦΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΓΚΟΥΝΑΣ

Ο γιόγκι ας τρώει μετρημένα και λιτά διαφορετικά, όσο έξυπνος κι αν είναι, δε θα έχει επιτυχία.

Σίβα Σαμχίτα

Η διατροφή ενός ανθρώπου δεν καθορίζει μόνο την βιολογική του ύπαρξη, αλλά χαρακτηρίζει επίσης και την Οικονομική και Κοινωνική του Οντότητα ή μερικές φορές ακόμα και την θρησκευτική του ταυτότητα. Το σώμα και το πνεύμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και αποτελούν μια κοινή οντότητα η οποία έχει βασικές ανάγκες: την άσκηση, τη διατροφή και την κάθαρση.
Είμαστε αυτά που τρώμε. Αυτή η δήλωση είναι αληθινή από πολλές απόψεις. Η τροφή είναι ασφαλώς απαραίτητη για τη φυσική μας επιβίωση, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι έχει κι ένα λεπτότερο αποτέλεσμα πάνω στο νου μας, αφού η ίδια η ουσία των τροφών σχηματίζει το νου. Μια φυσική δίαιτα -καθαρή ή <σαττβική>- βασίζεται πάνω σε φρέσκες, φωτεινές, θρεπτικές τροφές όπως φρούτα, δημητριακά και χορταρικά. Κρατά το σώμα στο φυσικό του βάρος και χωρίς λίπη, το νου διαυγή και ζωηρό, κατάλληλο για την πρακτική της γιόγκα. Γεμάτη πράνα, μια αγνή μετρημένη διατροφή είναι η καλύτερη δυνατή εγγύηση για τη φυσική και νοητική υγεία, φέρνοντας αρμονία και ζωτικότητα τόσο στο σώμα όσο και στο νου. Το γιογκικό υπόδειγμα διατροφής είναι πολύ απλά το πιο φυσικό.
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της Γιόγκα το φαγητό ταξινομείται ανάλογα με τις αντιδράσεις που προκαλεί τόσο στο σώμα όσο και στο νου. Παραδοσιακά, η διατροφή των γιόγκι είναι λακτο-χορτοφαγική και αποφεύγονται τα αυγά και η ζωική σάρκα. Ο ήλιος, ο αέρας, το χώμα και το νερό συνδυάζονται για να παραγάγουν τους καρπούς της γης - χορταρικά, φρούτα, όσπρια, σπόρους. Το όφελος που αντλούμε από αυτές τις τροφές κατέχει την πρώτη θέση. Αντίθετα το όφελος που αποκομίζουμε τρώγοντας κρέας, ψάρι ή πουλερικά έρχεται δεύτερο - καταναλώνουμε τη σάρκα όντων που έχουν και τα ίδια αντλήσει τη φυσική ενέργεια από διάφορα φυτά.
Σημειωτέον ότι τρώμε κυρίως χορτοφάγα ζώα, όπως αγελάδες, πρόβατα και κατσίκες. Πολύ σπάνια τρώμε σαρκοφάγα ζώα, σαν τα σκυλιά. Η σάρκα ενός ζώου περιέχει υψηλή αναλογία τοξινών (το 80% των τροφικών δηλητηριάσεων προκαλούνται από το κρέας ή από τα προϊόντα του) και τείνει να προκαλεί ασθένεια. Επίσης στερείται βιταμινών και περιέχει περισσότερη πρωτεΐνη απ' όση έχουμε ανάγκη. Τρώγοντας κρέας, υποχρεώνουμε το σώμα μας να δεχθεί μια αφύσικη διατροφή, για την οποία δεν είναι προορισμένο. Τα δόντια μας και τα έντερά μας είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα των σαρκοφάγων ζώων - πράγματι, η ανατομία και η φυσιολογία των πρωτευόντων θηλαστικών που τρέφονται με καρπούς είναι πιο κοντά στην δική μας. Αλλά ξέχωρα από τη σημαντική επίπτωση για την υγεία και τη φυσική ευεξία, η διατροφή με κρέας είναι και ανεπαρκής και σπατάλη. Πολλά κιλά δημητριακών πρέπει να δοθούν στα ζώα σαν τροφή για να δώσουν ένα κιλό κρέας στο τραπέζι. Από τη στιγμή όμως που η πρωτεΐνη μετατρέπεται, η τροφή των ζώων είναι ανεπαρκής. Ένα στρέμμα δημητριακών θα παραγάγει 5 φορές περισσότερη πρωτεΐνη απ' ότι ένα στρέμμα προορισμένο να ανατρέφει ζώα για κατανάλωση. Οι αναλογίες για τα όσπρια - 10 φορές περισσότερο - και για τα λαχανικά - 15 φορές - είναι ακόμη πιο εντυπωσιακές. Μερικά ιδιαίτερα χορταρικά είναι ακόμη πιο αποτελεσματικά.
Χρειάζεται ακόμη ν' αναρωτηθούμε, αν μπορούμε με καθαρή συνείδηση να τρώμε τη σάρκα ενός ζωντανού όντος, μιας άλλης ύπαρξης που συχνά τη θανατώνουμε κάτω από τις πιο βάρβαρες συνθήκες. Στον αποκαλούμενο πολιτισμένο κόσμο έχουμε πάθει αναισθησία με τη μαζική βιομηχανία κρεάτων. Μπροστά στις συσκευασμένες μερίδες κρέατος ή ψαριού δεν κάνουμε πλέον καμιά σύνδεση ανάμεσα στο προϊόν και στο ζώο που σκοτώθηκε άσκοπα για το χατίρι μας και μόνο. Η Αχίμσα - η ιερότητα όλων των ζωντανών υπάρξεων - είναι ανάμεσα στους πιο υψηλούς νόμους της φιλοσοφίας της Γιόγκα και δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε, αν θέλουμε να προοδεύσουμε πνευματικά. Για τον γιόγκι κάθε ζωή είναι ιερή. Κάθε δημιούργημα είναι μια ζωντανή οντότητα, με καρδιά και συγκινήσεις που αναπνέει κι αισθάνεται κι έτσι ακόμη και η σκέψη να φάει κρέας ή ψάρι του είναι τελείως αδύνατη. Μόλις συνειδητοποιήσουμε από πού προέρχεται η τροφή και πώς μάς επηρεάζει, ο νους θ' ανοίξει προοδευτικά και θα καταλάβουμε ότι όλα τα δημιουργήματα είναι θεία.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΓΚΟΥΝΑΣ
Μέσα στο ανεκδήλωτο Σύμπαν, η ενέργεια έχει τρεις ιδιότητες, γνωστές σαν Γκούνας, που υπάρχουν και οι τρεις μαζί σε ισορροπία: Σάττβα (αγνότητα), Ράγια (δραστηριότητα, πάθος, η πορεία της αλλαγής) και Τάμας (σκοτάδι, αδράνεια). Μόλις η ενέργεια παίρνει μορφή, μία ιδιότητα από τις τρεις κυριαρχεί. Έτσι σε μια μηλιά, μερικοί από τους καρπούς είναι ώριμοι (σαττβικοί), μερικοί που τώρα γίνονται (ραγιασικοί) και μερικοί υπερώριμοι (ταμασικοί). Αλλά αδιάφορα με το ποια ιδιότητα υπερισχύει, ένα στοιχείο από κάθε μία από τις υπόλοιπες δύο θα είναι πάντα παρόν επίσης. Το πιο πολύ μέρος σ' ένα συγκεκριμένο μήλο θα είναι ώριμο, αλλά θα υπάρχει κι ένα μικρό μέρος σαπισμένο, έστω κι αν το γυμνό μάτι δεν μπορεί να το δει κι ένα ακόμη μέρος θα είναι στην πορεία της αλλαγής από το ένα στάδιο στο άλλο. Οι τρεις Γκούνας περικλείουν κάθε ύπαρξη, κάθε δράση.
Όταν ένας άνθρωπος κάνει μία ληστεία, η ενέργεια είναι βασικά ραγιακή, αλλά η απόφαση και το κίνητρο μπορεί να είναι ταμασικά, ραγιακά ή σαττβικά ανάλογα με την περίσταση. Στον κάθε άνθρωπο μία από τις τρεις Γκούνας έχει την περισσότερη ισχύ και αντανακλάται σε όλα όσα κάνει και σκέπτεται. Μόνο στη φώτιση ο μυημένος υπερβαίνει πλήρως τις Γκούνας.

ΣΑΤΤΒΙΚΗ ΤΡΟΦΗ

Αυτό είναι το πιο αγνό είδος τροφής, το πιο κατάλληλο για κάθε σοβαρό σπουδαστή της γιόγκα. Τρέφει το σώμα και το διατηρεί σε γαλήνια κατάσταση. Ηρεμεί και εξαγνίζει το νου. Μια σαττβική δίαιτα οδηγεί έτσι σε αληθινή υγεία: ένας ήρεμος νους που ελέγχει ένα σωστό σώμα, με μία ισορροπημένη ροή ενέργειας ανάμεσά τους. Οι σαττβικές τροφές περιλαμβάνουν δημητριακά, μαύρο ψωμί, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, αγνούς χυμούς φρούτων, γάλα, βούτυρο και τυρί, όσπρια, σπόρους, μέλι και τσάι του βουνού.

ΡΑΓΙΑΚΗ ΤΡΟΦΗ

Τροφές που είναι πολύ ζεστές, πικρές, ξινές, ξηρές ή αλμυρές είναι ραγιακές. Χαλάνε την ισορροπία νου-σώματος, τρέφοντας το σώμα σε βάρος του νου. Υπερβολική ραγιακή τροφή θα υπερδιεγείρει το σώμα και θα ερεθίσει τα πάθη, καθιστώντας το νου ανήσυχο και χωρίς έλεγχο. Οι ραγιακές τροφές περιλαμβάνουν πικάντικα μπαχαρικά ή δυνατά χόρτα, διεγερτικά σαν τον καφέ και το τσάι, ψάρι, αυγό, αλάτι και σοκολάτα. Το να τρως με βιασύνη θεωρείται επίσης μια ραγιακή ενέργεια.

ΤΑΜΑΣΙΚΗ ΤΡΟΦΗ

Μια διατροφή ταμασική δεν ωφελεί ούτε το νου, ούτε το σώμα. Η πράνα, η ενέργεια, αποσύρεται, οι δυνάμεις της λογικής θαμπώνουν και μια αίσθηση αδράνειας κυριαρχεί. Η αντίσταση του σώματος στις ασθένειες καταστρέφεται και ο νους γεμίζει με σκοτεινές συγκινήσεις σαν το θυμό και την απληστία. Ταμασικές τροφές είναι: το κρέας, το αλκοόλ, ο καπνός, τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το ξίδι και μπαγιάτικες ή σαπισμένες ουσίες. Η πολυφαγία επίσης θεωρείται ταμασική.
Σύμφωνα με μία άλλη θεωρία οι τροφές μπορούν να χωριστούν σε Γιν (παθητικές) και Γιαν (ενεργειακές). Το Σάττβα στην κατάταξη αυτή, δηλαδή η ισορροπία, βρίσκεται με την κατανάλωση ίσων μερισμάτων σε καθημερινή βάση από τροφές Γιν και Γιαν.
ΓΙΝ: Καλαμπόκι, σίκαλη, κριθάρι, σιτάρι, ρύζι, μελιτζάνες, ντομάτες, πατάτες, πιπεριές, σπαράγγια, αγκινάρες, φάβα, αγγούρια, φασόλια, σπανάκι, σκόρδα, αρακάς, φακές, σόγια, λάχανα, κουνουπίδια, σέλινο, πατζάρι, ρεβίθια, στρείδια, γαρίδες, πέστροφες, γλώσσες, τσιπούρες, τόνοι, μύδια, χοιρινό, κουνέλι, κοτόπουλο, γιαούρτι, βούτυρο, κρέμα γάλακτος, μαργαρίνη, γάλα αγελάδας, ολλανδικό τυρί, γραβιέρα, κεράσια, καρπούζι, ανανάς, πορτοκάλια, μπανάνα, σύκα, λεμόνια, αχλάδια, βερίκοκα, πεπόνι, ροδάκινα, δαμάσκηνα, βύσσινο, ελιές.
ΓΙΑΝ: Κεχρί, μαυροσίταρο, αζούρι, κρεμμύδι, αντίδια, ροδάκινα, μαϊντανός, γογγύλια, κολοκυθάκια, πικραλίδα, σχίζα, κάρδαμο, καρότο, ρέγκες, σαρδέλες, αντσούγιες, κυνήγι, αυγά, γάλα κατσικίσιο, γάλα πρόβειο, παρμεζάνα, τυρί κατσικίσιο, κάστανα, φράουλες, μούρα, μήλα, βασιλικός, κανέλα, δενδρολίβανο, φασκόμηλο.
Γενικά το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι οι ίδιες οι τροφές αναλόγως με το στάδιο ωρίμανσής τους βρίσκονται και σε διαφορετική κατηγορία. Όταν κάτι είναι άγουρο έχει Ράγια ιδιότητες, όταν κάτι είναι ώριμο Τάμας, ενώ όταν βρίσκεται σε μια ενδιάμεση φυσιολογική κατάσταση, τότε μιλάμε για Σάττβα ιδιότητες. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τις κατατάξεις που οι διάφοροι συγγραφείς έχουν δώσει, ας αναλύσουμε αυτά που παρουσιάστηκαν. Στην πρώτη κατάταξη που είναι βασισμένη στην τροφή των Γιόγκι προσέξτε ότι ο διαχωρισμός πιθανόν έχει γίνει με βάση στο ποια θα είναι η μελλοντική αντίδραση του οργανισμού (του φυσικού σώματος) στις τροφές αυτές. Ας δούμε π.χ. το κρέας το αλκοόλ και όλα αυτά τα παρεμφερή τα οποία, ενώ αρχικά μπορεί να φαίνεται ότι έχουν Ράγια ιδιότητες, αφού την πρώτη στιγμή δίνουν ενέργεια (γιατί δίνουν μεγάλη ποσότητα ενέργειας), με τον καιρό ο άνθρωπος που τα καταναλώνει πέφτει ενεργειακά και μόνο με μεγαλύτερη κατανάλωση τέτοιων προϊόντων μπορεί να αποκτήσει ξανά ενέργεια. Είναι δηλαδή ένα είδος εθισμού και οτιδήποτε έχει τέτοιες ιδιότητες είναι Τάμας στη βάση του. Επίσης δεν είναι δύσκολο, αν αναλογιστούμε ότι η τροφή επηρεάζει ανάλογα το σώμα και το πνεύμα, να καταλάβουμε καλύτερα γιατί το αλκοόλ είναι Τάμας και όχι Ράγια (ενώ στην αρχή φαίνεται ότι κυλάει η ροή της σκέψης και μπορείς να λειτουργήσεις καλύτερα, με τον καιρό παύεις να λειτουργείς). Από την άλλη Ραγιακές τροφές θα λέγαμε αυτές που διεγείρουν το νευρικό σύστημα αλλά σε σημείο ανησυχητικό όπως π.χ. ο καφές κ.ά.
Γενικά είναι πάρα πολύ σημαντικό, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα σωστό διαιτολόγιο, πρώτα- πρώτα να γνωρίζουμε τη δική μας ιδιοσυγκρασία και τα χαρακτηριστικά μας όπως και τις ανάγκες μας, κάθε στιγμή. Η αλήθεια είναι πως αν αφήσουμε το σώμα μας να μιλήσει, θα μας ζητήσει την τροφή ακριβώς που χρειαζόμαστε τη στιγμή εκείνη. Αν π.χ. είμαστε αρκετά νευρώδεις τύποι, θα πρέπει να καταναλώνουμε λίγο περισσότερο Τάμας τροφές για να εξισορροπήσουμε την ιδιοσυγκρασία μας και αντίστροφα. Γενικά αν χρησιμοποιήσουμε σωστά τις τροφές μπορούμε να εξισορροπήσουμε την ψυχολογία μας.
Ας προσπαθήσουμε, εφόσον είναι δύσκολο να επιτύχουμε αυτό που καταφέρνουν οι Breatharians, να μην τρώμε ή να τρώμε όσο το δυνατό λιγότερο:
1) Τα προϊόντα που περιέχουν μαγιά, γιατί προκαλούν ζύμωση στα έντερα.
2) Τα οργανικά λίπη, γιατί υποβοηθούν την δημιουργία στείρωσης. Αντικαταστήστε τα με φυσικά έλαια, όπως ελαιόλαδο, ηλιέλαιο κ.λπ.
3) Η ζάχαρη, το άσπρο αλεύρι και το αλάτι είναι οι λευκοί εχθροί του ανθρώπου.
4) ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΕΙΝΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.

Υ.Γ. Στιγματικοί

Αυτό το ενδιαφέρον άρθρο μπερδεύει ακόμη περισσότερο τη θεωρία της Ηλιοθέασης. Το παραθέτω καθαρά για ενημερωτικούς λόγους.
Στον 20ο αιώνα έζησε ένας από τους πιο διάσημους στιγματικούς, ο Ιταλός Πατέρας Πίος, που έφερε για πολλές δεκαετίες στο σώμα του τις πληγές που είχε κατά τη σταύρωσή του ο Χριστός και ανακηρύχτηκε άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Πίος είχε κυριευτεί από παραφυσικά φαινόμενα από τότε που ήταν παιδί. Όταν ήταν νέος, ισχυριζόταν πως μπορούσε να δει τον Ιησού και την Παρθένο Μαρία, ενώ πίστευε πως όλοι μπορούσαν να τους δουν. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε και κατά την εφηβεία, μέχρι που τελικά αποφάσισε να γίνει καπουτσίνος μοναχός. Την εποχή που ήταν δόκιμος ακόμα και όσο περίμενε να γίνει καπουτσίνος, τα παραφυσικά φαινόμενα που βίωνε φαίνεται πως πήραν ακόμα πιο σκοτεινές διαστάσεις. Αναφέρει πως παρουσιάστηκε στο δωμάτιό του ο διάβολος με τη μορφή ενός μεγάλου μαύρου σκύλου με κατακόκκινα μάτια. Το 1911 αναφέρει για πρώτη φορά την εμφάνιση των στιγμάτων, χαρακτηρίζοντας τα σε μία επιστολή του ως κόκκινα σημάδια στα χέρια και τα πόδια που του προκαλούσαν πολύ δυνατό πόνο. Οι πληγές τελικά έγιναν ορατές, ματώνοντας πολλές φορές, ενώ συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι και το θάνατό του. Συχνά προσευχόταν να εξαφανιστούν οι πληγές αλλά όχι και ο πόνος και αυτό γιατί ντρεπόταν για τα σημάδια που είχε στο σώμα του. Τελικά οι πληγές δεν εξαφανίστηκαν ποτέ εντελώς, ενώ παράλληλα πάντα προσπαθούσε να τις κρύβει από τους άλλους. Υποστήριξε πως ο διάβολος συνέχισε να του παρουσιάζεται, πότε με τη μορφή μιας γυμνής χορεύτριας, πότε με τη μορφή του Πάπα Πίου του 10ου , του Άγιου Φραγκίσκου, ακόμα και με την σκανδαλώδη μορφή της Παρθένου Μαρίας. Ο πάτερ Πίος πέθανε το 1968, φέροντας ακόμα τα στίγματα στο σώμα του. Από την ημέρα των παθών του Χριστού, έχουν καταγραφεί περίπου 300 περιπτώσεις στιγματικών. Ο πρώτος ήταν ο Άγιος Παύλος, ο οποίος αναφέρει το γεγονός σε μία επιστολή του προς του Γαλάτες. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, τον 13ο αιώνα, αναφέρει επίσης πως φέρει στίγματα, ενώ πολλά περιστατικά καταγράφονται μέχρι και σήμερα. Πολλές είναι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί κατά καιρούς για το φαινόμενο των στιγμάτων. Αποδίδονται σε απάτες μέχρι και σε ψυχαναγκαστικά φαινόμενα του μυαλού.
Συχνά, οι στιγματικοί ακολουθούν μία πρακτική που λέγεται Ηλιοθέαση. Πρόκειται για την επιβίωση χωρίς τροφή και νερό, πέραν της καθημερινής Θείας Κοινωνίας, για μακροχρόνιες και ασύλληπτες για τον κοινό ανθρώπινο νου περιόδους. Η πρακτική αυτή σημειώθηκε για πρώτη φορά από τον Πατέρα Πιο, ο οποίος απείχε από την τροφή και την πόση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ σταμάτησε και να κοιμάται. Το φαινόμενο ήταν ακόμα πιο έντονο στη στιγματική Therese Neumann, η οποία λέγεται πως δεν έτρωγε τίποτα άλλο παρά μόνο την καθημερινή Θεία Κοινωνία από το 1922 μέχρι και το 1962 οπότε και πέθανε. Τελικά το φαινόμενο του στιγματισμού παραμένει ένα από τα ποιο μεγάλα και ανεξήγητα φαινόμενα, ενώ οι στιγματικοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι.


Πηγές:

http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2009/05/blog-post_03.html

http://humanisticecology.blogspot.com/2010/01/blog-post_21.html

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=11907019

http://www.apogevmatini.gr/?p=77428

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1135299

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=330935&dt=11/05/2010

http://www.ipedia.gr/?p=1224

http://www.liako.gr/anexigito/unknown-mystery/622-2009-09-23-17-56-29.html

http://www.esoterica.gr/articles/eastern/yog_nutr/yog_nutr.htm

http://news.bbc.co.uk/2/hi/8652837.stm (video)