Το ότι πολλοί συνάνθρωποί μας δεν δείχνουν τον πρέποντα σεβασμό στη ζωή είναι ένα πρόβλημα που πρέπει ν' αναζητηθεί στο κατά πόσο έχει κάποιος μάθει από μικρή ηλικία να βιώνει το μεγαλείο της ζωής και φυσικά να το σέβεται.
Βέβαια αυτό είναι κατορθωτό σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, όταν από μικρή ηλικία συμβιώνουμε με τα ζώα. Όχι, για να τα χρησιμοποιήσουμε σαν παιχνίδια ή για να ικανοποιήσουμε εγωιστικές τάσεις, αλλά για να αναπτυχθούμε μαζί τους και να αντιληφθούμε πόσο μεγάλη σημασία έχει η συνύπαρξη και ο αλληλοσεβασμός.
Δυστυχώς όμως η απομάκρυνση από τη φύση μας έχει οδηγήσει στην πεποίθηση πως μπορούμε να υπάρχουμε εντός της ως κυρίαρχοι με απόλυτα δικαιώματα σε κάθε ύπαρξη που φιλοξενεί.
Το παρακάτω αποτελεί ένα τραγικό παράδειγμα διαστροφής και ματαιοδοξίας στις οποίες οδηγούν η μισαλλοδοξία και η ψευδο-εγωική, υπαρξιακή ασυνειδησία μας.
Με αυτά τα παραδείγματα είναι ν' απορεί κανείς τι εμποδίζει πλέον οποιονδήποτε άνθρωπο (μαζί και με τις υπόλοιπες αρνητικές επιρροές του "πολιτισμού" μας) να αδιαφορεί ακόμα και για μια ανθρώπινη ζωή ή για τις τραγικές γενικότερα επιπτώσεις των ενεργειών του;;;
Μετέχω
(Για όσους αναζητούν μια διαφορετική προσέγγιση στα δημοτικά δρώμενα του δήμου Αγ. Δημητρίου Αττικής)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου