Εκκολαπτήρια ανομίας

 Ένα σημαντικό άρθρο, το οποίο χτυπά την αιτία της ασθένειας της παιδείας στη ρίζα που την εκτρέφει, παρουσιάζει ο Γιάννης Μαρίνος στο Βήμα του Σαββάτου 10/4/2010. Την αφορμή έλαβε από επιστολή του κ. Δημήτρη Χορόσκελη, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο 2ο Γυμνάσιο Λαγκαδά. Αυτό το οποίο τονίζεται στην συγκεκριμένη επιστολή είναι το θέμα της συμπεριφοράς των μαθητών. 

 Επειδή με βρίσκει σύμφωνο σε όλα όσα αναφέρει παραθέτω (ελαφρώς τροποποιημένη) την επιστολή του τονίζοντας τους έξι πολύ σοβαρούς λόγους οι οποίοι πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθούν, αν είναι επιθυμητή η διαφυγή της παιδείας μας από το βάλτο στον οποίο έχει βρεθεί.

Πέρα από τα διάφορα άλλα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, το βασικότερο είναι το θέμα της συμπεριφοράς των μαθητών. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν διδασκαλία και μετάδοση της γνώσης όταν απουσιάζουν η απαραίτητη ησυχία και ο σεβασμός των μαθητών προς τους διδάσκοντες.
Είναι κοινός τόπος πλέον η διαπίστωση ότι από το παλιό σχολείο-στρατώνα (όπου οι μαθητές είχαν μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα) περάσαμε στο σχολείο-παιδική χαρά (όπου οι μαθητές έχουν μόνο δικαιώματα και σχεδόν καμία υποχρέωση)!

Οι βασικές αιτίες αυτής της απαράδεκτης κατάστασης είναι οι εξής:

1) Η γενικότερη φιλελευθεροποίηση της κοινωνικής ζωής από το 1974 και μετά.

2) Η μετάθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα φροντιστήρια.

Πολλοί μαθητές δεν προσέχουν στο μάθημα του σχολείου, επειδή “θα τα κάνουν μετά στο φροντιστήριο”, με αποτέλεσμα να ενοχλούν την ομαλή διεξαγωγή του.

3) Η εισαγωγή του συνδικαλισμού σε χώρους με παιδιά 13-15 ετών.

Όλοι γνωρίζουμε ότι στα πενταμελή και στα δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια εκλέγονται (συχνά με βία και νοθεία) οι χειρότεροι μαθητές, οι οποίοι στη συνέχεια χειραγωγούν τους υπολοίπους, πρωτοστατούν σε καταλήψεις, που έχουν ως μοναδικό σκοπό την “ηγετική προβολή” των οργανωτών τους, το χάσιμο μαθημάτων και την καταστροφική εκτόνωση.

4) Η καταστροφική επήρεια της τηλεόρασης.

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας έχει υποκατασταθεί από την τηλεόραση, η οποία προβάλλει συνεχώς το τρίπτυχο “σεξ - βία - θάνατος”.

5) Η αρνητική εμπειρία των παλαιότερων γενεών από το σχολείο-στρατώνα.

Οι σημερινοί γονείς των 40-50 ετών, έχοντας ζήσει την παλιά αυταρχική εκπαίδευση, δεν θέλουν καν να ακούσουν για οποιοδήποτε μέτρο που επιχειρεί να επιβάλει μια στοιχειώδη τάξη στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί πλέον στα σχολεία.

6) Η αίσθηση του Έλληνα-γονέα ότι το παιδί του είναι το κέντρο του κόσμου.

Αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας είναι να παίρνουν συστηματικά οι γονείς το μέρος των μαθητών, ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτοί έχουν πασιφανώς άδικο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: τηλεφωνεί η διευθύντρια σε γονέα για να τον ενημερώσει ότι το παιδί του καπνίζει και εκείνος απαντάει: “Ε, τι έγινε; Και οι καθηγητές δεν καπνίζουν;”!!!

Είναι φανερό ότι οι τέσσερις πρώτες παράμετροι του προβλήματος είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξουν. Πρέπει οι γονείς να πειστούν ότι η παρούσα κατάσταση δεν συμφέρει κανέναν και κυρίως ότι η Παιδεία αρχίζει από το σπίτι. Όταν στέλνουν τα παιδιά τους σε ημιάγρια κατάσταση στο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να κάνουν την παραμικρή παρέμβαση, στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης ελευθερίας και δημοκρατίας, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο για όλους.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα απασχολεί πλέον τη συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών, δεδομένου ότι από χρονιά σε χρονιά η κατάσταση δυστυχώς επιδεινώνεται.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=324962&dt=10/04/2010