Πιστεύω πως ο Ν. Καζαντζάκης μας δείχνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αλλά εθελοτυφλούμε μπροστά στην αποκάλυψή του, γιατί έτσι γκρεμίζεται το εφήμερο δημιούργημα του κόσμου τούτου.
Όλοι αναγνωρίζουμε ή έστω ενδόμυχα αντιλαμβανόμαστε πως κάτι δεν πάει καλά με τον κόσμο τούτο στην υλοποίηση του οποίου συμμετέχουμε έτσι κι αλλιώς, αλλά δεν έχουμε τη διάθεση να αναδείξουμε τις ανώτερες αρετές, αυτές που θα μας οδηγήσουν στην ανέλιξή μας (όλων ως σύνολο) στην επίγεια διαδρομή μας.
Πιστεύω πως χρέος του καθενός ξεχωριστά είναι να συνειδητοποιήσει αυτή την υποχρέωση που απορρέει από την υπαρξή του καθαυτή και να πορευθεί στο δρόμο που έχουν χαράξει όλες οι ψυχές που συναποτελούν τον κόσμο τούτο.
Ο δρόμος αυτός βεβαίως δεν είναι απλά του "τέλους" (σκοπού) αλλά της "τελείωσης" (ολοκλήρωσης) και αυτό είναι που κατά τη γνώμη μου αποπνέει το σκεπτικό του καταξιωμένου ποιητή.
Μετέχω
(Για όσους αναζητούν μια διαφορετική προσέγγιση στα δημοτικά δρώμενα του δήμου Αγ. Δημητρίου Αττικής)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου